ŚW. GEMMA GALGANI CZ. III

„Niech ona w Was wzbudzi z nieba coraz bardziej intensywną potrzebę ofiary z Was samych dla zbawienia ludzkości”

Biografia – cz. III

Chwała

«Przeniesienie zwłok miało miejsce w wieczór wielkanocny». Sekcja zwłok potwierdziła, że Gemma zmarła na gruźlicę. Cztery lata po śmierci Świętej ukazała się pierwsza biografia napisana przez ojca Germano, później przetłumaczona na wiele języków i czytana na całym świecie: aż trudno sobie wyobrazić, ile dobrego wśród ludzi uczyniło to dzieło. W Lukce, 3 października 1907 roku, wszczęto procesy zwyczajne, a w Pizie, 20 stycznia 1922 – procesy apostolskie, dążące do beatyfikacji młodej kobiety. 14 maja 1933 roku Pius XI ogłosił ją błogosławioną, natomiast 2 maja 1940 nastąpiła uroczysta kanonizacja «ubogiej Gemmy» (wł. la povera Gemma), której przewodniczył Pius XII.

W końcu w klasztorze

Również fundacja klasztoru Pasjonistek w Lukce potwierdziła nadprzyrodzoną zdolność przewidywania Świętej. 2 października 1903 roku uczyniono pierwszy znaczący krok w sprawie założenia siedziby mniszek lukkijskich. 16 marca 1905 roku z Tarquinii przybyły pierwsze mniszki pasjonistki, matka Giuseppa i matka Gabriella. Niedługo później dołączyło do nich siedem postulantek. We wrześniu 1935 roku położono kamień węgielny pod budowę istniejącego do dziś klasztoru-sanktuarium (znajduje się on na tym samym terenie, co, zburzony w późniejszym czasie, poprzedni dom pasjonistek). W maju 1940 roku prace zostały praktycznie zakończone. Gemma miała rację, kiedy odesłana z klasztoru w Tarquinii, zawołała żywiołowo: «Nie chciano mnie tam żywej, to wezmą mnie zmarłą». Również ciotka Elisa usłyszała kiedyś: «Niech ciocia posłucha, za życia mnie tu nie chcą, lecz będą mnie szukać po śmierci!».

Święty Jan Paweł II o Świętej Gemmie

„Święta Gemma Galgani przeżyła ze szczególną intensywnością, w małości i ukryciu, to dzieło pojednania człowieka z Bogiem poprzez uczestnictwo w Męce Chrystusa: nie przyczyniła się do tego poświęcając się wyjątkowym działaniom zewnętrznym, lecz poprzez całkowitą ofiarę z samej siebie. I Wam wszystkim, drogie Siostry, tutaj obecne, nie tylko Zakonnicom Pasjonistkom, ja dzisiaj chcę ponownie zaproponować jej przykład. Niech ona w Was wzbudzi z nieba coraz bardziej intensywną potrzebę ofiary z Was samych dla zbawienia ludzkości”.

C.D.N.

Źródło: www.swietagemma.pl

A.D.