Logo

Historia

Historia

DZIEJE PARAFII pw. ŚWIĘTEGO KAZIMIERZA KRÓLEWICZA W GRZEBOWILKU
Historia Parafii w Grzebowilku zaczęła się w latach 80 XX wieku. Budowę kościoła zainicjowali mieszkańcy, którzy od kilku pokoleń żyli między Siennicą a Kołbielą. Dzieje wsi sięgają końca XVI1 wieku i odkąd źródła mówią Grzebowilk należał do parafii pw. Świętej Trójcy w Kołbieli. Zbudowanie świątyni i erygowanie parafii to historia wielu kapłanów, działaczy i ludzi dobrej woli, przede wszystkim jednak to historia wspólnoty, która pragnie tworzyć Kościół. Zanim przeniesiemy się w lata 80 ubiegłego stulecia wsłuchajmy się w opowieść, która przebija się przez mgłę wspomnień nie jednej prababci z Grzebowilka.

historia-1

Tajemnicza kobieta

Tradycja mówi, że miejsce w którym dziś stoi kościół parafialny nie jest przypadkowe, a jakby przepowiedziane sto a może więcej lat przed budową. Nikt już nie pamięta kiedy dokładnie, na pewno było lato. Prawdopodobnie w któryś ze słonecznych poranków, może w Niedzielę lub jeden z wolniejszych dni. Wtedy kiedy kobiety miały po prostu czas na zbieranie jagód. Kilka pań, które powtarzały tę historię swoim dzieciom i wnukom zebrały się wśród gęstej i dorodnej jagodziny w miejscu gdzie dziś grzebowilczanie nazywają „zieloną drogą”. Lato było tego roku obfite w owoce leśne bo niewiasty skupione na zbiorach (lub na ożywionej rozmowie) nie zauważyły z której strony podchodzi do nich kobieta, o której później mówiły tylko: „piękna Pani”. Owa kobieta bezszelestnie pojawiła się i pełna nieziemskiego uroku zapytała czy ta właśnie droga prowadzi do najbliższego Kościoła. Wszystkie panie zgodnie, wręcz chórem odpowiedziały pokazując ręką na południe, że najbliższy kościół jest w Kołbieli czyli około 8 kilometrów stąd. Niezwykła Nieznajoma uprzejmie odpowiedziała, że wcale nie chodzi jej o parafię Kołbiel, ale o Kościół tu blisko zaraz za drogą, który ma być widoczny po wyjściu z lasu. Zmieszane, może nawet rozbawione kobiety zanim zdążyły spojrzeć po sobie i wytłumaczyć, że w Grzebowilku nie ma żadnego kościoła, Pięknej Pani już nie było. Nie wiedziały nawet w którą stronę odeszła…

Przekaz ten mówi o proroczych słowach Nieznajomej niewiasty, która pokazała miejsce gdzie w latach 80 ubiegłego wieku wybudowano kościół. Jak pokazuje historia wsi, mieszkańcy umieli podejmować wspólne inicjatywy. Lata 20 XX wieku to początek działania Ochotniczej Straży Pożarnej, a lata 60 to budowa budynku szkoły. Gdy do pracowitości i umiejętności wspólnego działania dojdzie pragnienie Pana Boga mogą wyjść z tego tylko piękne owoce. Mieszkańcy po prostu zaczęli się organizować i myśleć o budowie. Prężnie działająca Ochotnicza Straż Pożarna i Koło Gospodyń Wiejskich w 1982 r. zaczęło mówić o powstaniu Komitetu Budowy Punktu Katechetycznego2. Trwał stan wojenny a i bez tego władze nie były przyjazne działaniom na rzecz Kościoła więc w dokumentach nie mogła figurować nazwa budowa kościoła tylko punktu katechetycznego.

Wsparcie

Budowa nie zostałaby nigdy rozpoczęta gdyby nie wsparcie ówczesnego proboszcza parafii Kołbiel ks. Kazimierza Wilkowskiego zmarłego tragicznie w wigilię święta Ofiarowania Pańskiego w 1982 r. Jego zaangażowanie i wsparcie nie tylko modlitewne zostało nie jako upamiętnione poprzez wybór patrona parafii. (ks. Kazimierz jest również patronem Skwerku znanego raczej jako parking przy Kościele). Po śmierci ks. Kazimierza dzieło kontynuował Ks. prał. Tadeusz Wasiluk, który był głównym pomysłodawcą projektu kościoła. Projekt wykonali p. Ryszard Wądołowski i p. Bogusław Chodorski. Działkę pod budowę kościoła ofiarowali mieszkańcy Grzebowilka (była to własność sołecka) przez przedstawicieli Romana Zająca, Jana Łojka i Jana Kostrzyńskiego.

Siła wspólnoty

Zachowały się wszystkie zeszyty darowizn, zbiórek i ofiar na budowę. Angażowali się wszyscy mieszkańcy a sposób zbierania funduszy był różnoraki. Od comiesięcznych składek mieszkańców, dochodów z loterii, fundusze straży, zbiórki z kolęd po przekazy od Koła Gospodyń3. Sposobem na pozyskanie środków pieniężnych było również organizowanie dożynek. Jeszcze wiele dusz pamięta Dożynki na przykład z września 1983 roku. Koło Gospodyń wraz z młodzieżą wiejską przekazała Komitetowi całkowity zysk z imprezy wynoszący 124 350 zł4. Kobiety oraz młodzież wkładała dużo pracy w pozyskiwanie funduszy jak i zajmowanie się sprawami administracyjnymi, aby odciążyć mężczyzn, którzy pracowali na budowie. Duży wkład finansowy mieli również ofiarodawcy spoza miejscowości, głównie osoby pochodzące z Grzebowilka.

Starania mieszkańców na polu administracyjnym oraz silne zaangażowanie w budowę kościoła przyniosły zamierzony skutek. Msze święte były odprawiane na miejscu budowy, jeszcze przed jej zakończeniem, zaś 23 czerwca 1984 roku Bp Jerzy Modzelewski poświecił Kamień węgielny. Od 22 czerwca 1996 roku Grzebowilk funkcjonuje jako ośrodek duszpasterski. Dnia, 21 listopada 1999 roku, wszedł w życie dekret biskupa warszawsko-praskiego Kazimierza Romaniuka o erygowaniu parafii składającej się z jednej miejscowości Grzebowilk5. Dwie sąsiadujące miejscowości – Teresin i Oleksin nie weszły formalnie w skład parafii, ale znalazły się pod opieką duszpasterską (należą do parafii Kołbiel). Kościół, jak i parafia zostały poddane opiece Świętemu Kazimierzowi Królewiczowi. Od 1996 r. posługę administratora pełnił ks. Zenon Wójcik. Do tego kapłana należało zorganizowanie parafii, czyli właściwie zaopatrzenie we wszystko od tak zwanego zera. Erygowanie parafii było pięknym krokiem do wejścia w drugie tysiąclecie. Nadzieja na błogosławieństwo w nowym tysiącleciu przyczyniła się również do peregrynacji Obrazu Miłosierdzi Bożego od lutego do czerwca 2000 roku. Obraz po uroczystym poświęceniu „wyruszył w ponad czteromiesięczną wędrówkę od domu do domu, od rodziny do rodziny”6, aby zagościć w niej na jeden dzień. Nie było domu który by go nie przyjął. Procesyjnie przekazywany skupiał całe rodziny i przyjaciół na wspólnych modlitwach płynących również do błogosławionej siostry Faustyny Kowalskiej, która została ogłoszona świętą 30 kwietnia. Po wędrówce zajął jeden z bocznych ołtarzy w parafialnym kościele i zostaje noszony jako feretron w procesjach przez Panie Kół Żywego Różańca.

historia-2

Lata od erygowania po dzień dzisiejszy to liczne remonty i prace w kościele i na terenie parafii. Świątynia dzięki dobrodziejom, darczyńcom i parafianom stale pięknieje i zmienia się. W 1994 r. Bp Kazimierz Romaniuk pobłogosławił prezbiterium wykonane wg pomysłu p. Łukasza Trzeciaka, a 9 września 2001r Bp Stanisław Kędziora dokonał poświęcenia stacji Drogi Krzyżowej. W marcu 2001 r. rozpoczęto prace na terenie dzisiejszego cmentarza. Wielu mężczyzn nie jedna sobotę poświęciło na obsadzaniu betonowego ogrodzenia. Ostatecznie, już w obecności nowego proboszcza ks. Janusza Krzyżewskiego, Jego Ekscelencja Biskup Stanisław Kędziora w marcu 2005 poświęcił parafialny cmentarz grzebalny. W sierpniu 2002 r. dobudowano frontowe schody do kościoła, w styczniu 2005 r. założono centralne ogrzewanie, a w czerwcu tego roku wymieniono okna, by w roku następnym wypełniły je witraże. Od 2013 r. mijając świątynię od razu zauważymy jak św. Kazimierz wskazuje przechodniom krzyż na wieży. Monumentalna rzeźba patrona została wykonana przez artystę Bartłomieja Kurzeję.

Parafia Grzebowilk wraz z Teresinem i Oleksinem tworzą jedyne w swoim rodzaju trio duszpasterskie. Parafianie starają się angażować w życie wspólnoty i działać na Chwałę Bożą. Poprzez rozszerzanie kultu patronów św. Kazimierza Królewicza i św. Tereski od Dzieciątka Jezus bowiem we wspomnianym już Teresinie znajduje się kaplica, która w 2010 r. otrzymała relikwie pierwszego stopnia Św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Fundatorem relikwii jest kapłan pracujący w Stanach Zjednoczonych. 24 października 2010 roku powstał ołtarz Św. Teresy od Dzieciątka Jezus, poświęcony przez Bp Stanisława Kędziorę. Miejscowość zatem i parafia rozbudowuje się, już dawno przekroczyła 500 dusz. Jednak nie zależnie od tego ile osób administracyjnie należy do parafii, wierni z tej wspólnoty zawsze są otwarci na nowych mieszkańców, wyzwania i Pana Boga!

KAPŁANI

Proboszcz:
Ks. Paweł Banach, od 14.01.2024

Poprzednio

Proboszczowie:

Ks. Włodzimierz Serżysko, od 01.07.2021 – 14.01.2024

Ks. Ryglewicz Janusz Tadeusz, od 23.09.2013 – 30.06.2021
Ks. Ludwiczak Przemysław, 29.08.2009 – 23.09.2013
Ks. Krzyżewski Janusz, 24.06.2004 – 29.08.2009
Ks. Wójcik Zenon, 21.11.1999 – 24.06.2004,

Administrator:
Ks. Wójcik Zenon, 22.06.1996 – 21.11.1999

Ostatnie wydania „DRÓŻKI”