RYCERZ CZYSTOŚCI I JAŁMUŻNY Co roku, każdego 4 marca Kościół Katolicki obchodzi święto świętego Kazimierza Królewicza. W naszej parafii jest to szczególny dzień Patrona oraz odpustu parafialnego. Warto przypomnieć krótko żywot naszego patrona. Kazimierz patronuje młodzieży Litewskiej, a jego kult jest żywy nie tylko w Grzebowilku, Wilnie czy w Radomiu. Ale nie było by kultu bez jego heroicznego życia i nieustannego dążenia do świętości.
Życie Świętego
W 1458 r. na zamku króla Kazimierza IV Jagiellończyka w Krakowie, spodziewano się rozwiązania królowej Elżbiety Rakuskiej. 3 października urodził się drugi syn, według legendy z radości natura pozwoliła zakwitnąć krakowskim jabłoniom mimo nie sprzyjającej aury i poru roku. Królewiczowi nadano imię Kazimierz, co znaczy Casi- przynoście, mir- pokój. Wierzymy, że już od dziecięcych lat wyróżniał się spośród swojego licznego rodzeństwa (św. Kazimierz miał 5 braci i 7 sióstr). Każde dziecko marzyło, choć przez chwilę by urodzić się w pałacu i być królewną lub księciem. Mimo wszelkich dostatków i bogactwa królewskie dzieci miały jednak więcej obowiązków od zwykłych pociech. Kazimierz, więc uczył się starannie łaciny, filozofii i sztuki wojennej. Lekcje i zajęcia, przygotowawcze do objęcia tronu nie przeszkodziły królewiczowi w zgłębianiu Pisma Świętego, modlitwie i zwiększaniu swojej wiary. Kazimierz w swoim krótkim życiu doświadczył wiele trosk i cierpień. Jako 13-letni chłopiec został wysłany na zbrojną wyprawę na Węgry, która była klęską nie tylko polityczną dla Polski, ale ogromną porażką dla młodego królewicza. Czuł on bowiem, że zawiódł ojca i cały kraj. Pomimo przeciwności Kazimierz umacniał się i nieprzerwanie żył w Komunii z Bogiem.
Świętego Jagiellona znamy głownie z życia w czystości. Ponad to był gorącym czcicielem Eucharystii. Kontemplował człowieczeństwo Jezusa w kontekście Jego Męki i Śmierci. Był bardzo młodym człowiekiem, kiedy za cel życia postawił sobie naśladowanie Chrystusa, tak jak On umiłował bliźnich, ubogich i chorych. Nie było to jałmużna możnych, w postaci litości i kwest na rzecz potrzebujących raz do roku. Była to szczera i ofiarna miłość, która zarówno w XV wieku jak i dziś może być trudna do zrozumienia. Uniżał się i pochylał nad nędzą ludzką, wielbiąc przy tym Boga. Święty zawierzył swoje życie Matce Najświętszej i jak pisał Piotr Skarga (..)Miał wielkie kochanie w rozmyślaniu żywota i dostojności Przeczystej Matki Bożej i w gorącym ku Niej nabożeństwie. A słowa pieśni Omni die Dic Marie Mea laudes anima (Póki żyję niech Maryję co dnia wielbi dusza) są odzwierciedleniem tej miłości i uwielbienia. Swoją dobrocią i troską zjednał sobie poddanych wszędzie tam gdzie był.
W Radomiu (przez 2 lata podczas sprawowania rządów namiestnika królewskiego), Wilnie, Grodnie i innych miastach. Królewicz, który miał wszystko, czego potrzebuje docześnie człowiek, wkrótce miał stanąć na czele ustabilizowanego państwa i mógł panować nad częścią Europy. Łączył on życie kontemplacyjne z politycznym, nie zaniedbywał obowiązków wobec państwa, jakie nałożył na niego ojciec. Był sumienny, sprawiedliwy i oddany Koronie i Litwie.
Charakterystyczna dla wielu świętych jest również asceza, Kazimierz umartwiał swoje ciało by wzbogacać duszę na wiele sposobów. Oprócz noszenia włosiennicy, unikał wypoczynku. Jego strój był bardzo skromny, spał na podłodze. Długo pościł i gardził zaszczytami, jakie mógł otrzymywać z racji stanowiska i urodzenia. Brzmi to nie przyjemnie i każdy z nas myśli, ze jest to niezmiernie trudne i prawie niewykonalne. Kazimierz nie zastanawiał się nad tym, on po prostu dążył do świętości. A wspomogła go jego silna wola i całkowite oddanie się Bogu.
Nasz święty patron zmarł 4 marca 1484r. po ciężkiej chorobie(mając zaledwie skończone 25 lat). Doczesne szczątki świętego są złożone w katedrze wileńskiej.
Kult po śmierci
Tak głębokie życie, tak młodego człowieka nie mogło stać się obojętne dla Kościoła tym bardziej, że szerzył się już kult zmarłego królewicza. Kazimierz został kanonizowany w 1521r., ale bulla papieska zaginęła i proces powtórzono. Uroczystości kanonizacyjne wraz z przeniesieniem relikwii do nowej Kaplicy w Wilnie odbyły się 10 maja 1604r. ( uroczystości w całym Wilnie tego dnia uznaje się za pierwsze Kaziuki). Biskup wileński Benedykt Wojna w 1562r. uzyskał zgodę Watykanu na obchody (po za 4 marca) uroczystości przeniesienia relikwii św. Kazimierza w niedzielę po oktawie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Patronat
Święty Kazimierz żył ponad 500 lat temu, ale jego życie jest wzorem do naśladowania wciąż potrzebnym i aktualnym, szczególnie dla młodzieży.
Papież Pius XII w 1950r. oficjalnie ogłosił św. Kazimierza patronem młodzieży litewskiej. Patronuje też wielu miastom np. Palermo (Włochy), a Jan Paweł II w 1983r. uznał patronat świętego nad Radomiem. Kazimierz patronuje archidiecezji białostockiej i krakowskiej, diecezji drohiczyńskiej, łomżyńskiej i radomskiej. W Polsce za patrona wybrało sobie Jagiellona ok. 58 parafii, w tym 2 w naszej diecezji (Grzebowilk i Kobyłka). Na Litwie do 1912r. było ok. 13 parafii p.w. św. Kazimierza. Święty Kazimierz znany jest również za oceanem. W Stanach Zjednoczonych powołano 9 parafii, a 3 w Kanadzie. W Wenezueli już za czasów kolonizacji hiszpańskiej (1785r.) powstało miasteczko San Casimir z kościołem p.w. św. Kazimierza.
Święty jest patronem szkoły podstawowej w Białymstoku, Gdańsku i Kartuzach. Patronuje wielu instytucjom i stowarzyszeniom na całym świecie, m.in. Sodalicji Mariańskiej w Belgii (stowarzyszenie religijno-społeczne), Domowi św. Kazimierza w Paryżu, gdzie siostry Szarytki (ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia) opiekują się osobami starszymi. Świętego Kazimierza za patrona obrali sobie również harcerze litewscy, od 1960r. Kawalerowie Maltańscy oraz diecezjalne Seminarium Misyjne w Nieuwe-Niedorp w Holandii. Zaszczyt u łaskę posiadania relikwii św. Kazimierza ma nie wiele świątyń. Po za katedrą wileńską, relikwie otrzymała m.in. bazylika św. Wawrzyńca we Florencji, oraz Kapituła Zakonu Kawalerów Maltańskich.
Św. Kazimierz jest uznany za opiekuna w wielu kościołach, miejscowościach i instytucjach na całym świecie. Ale nie oficjalnie jest patronem każdego, kto pomaga bliźnim, kto piastuje ważne urzędy i kto zawierza swoje życie Bogu. Każdy młody człowiek, który stara się wytrwać w czystości, może, a nawet powinien zwrócić się do świętego o pomoc i wsparcie. Kazimierz nie był zwykłym królewiczem, nie był też zwyczajnym młodzieńcem. Jest to nie wątpliwie ogromna postać w historii Kościoła. Każdego dnia oprócz próśb o wstawiennictwo, powinniśmy dziękować i być dumni, że nasza parafia jest otoczona opieką św. Kazimierza Królewicza.
Litania do świętego Kazimierza
Kyrie, elejson, Chryste, elejson, Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, – zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, Duchu Święty, Boże,
– zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, jedyny Boże, – zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami
Święta Boża Rodzicielko,
Święty Kazimierzu, Patronie narodu polskiego,
Święty Kazimierzu, jasna gwiazdo w Kościele polskim świecąca,
Święty Kazimierzu, różdżko szczepu Jagiellonów,
Święty Kazimierzu, Wilna skarbie i zaszczycie,
Święty Kazimierzu, pośród bogactw królewskich ubóstwo miłujący,
Święty Kazimierzu, pośród wygód królewskiego domu czystość nad życie lubiący,
Święty Kazimierzu, ciała, świata i szatana pogromco,
Święty Kazimierzu, blaskiem korony polskiej gardzący,
Święty Kazimierzu, serdeczny czcicielu Boga utajonego w Przenajświętszym Sakramencie,
Święty Kazimierzu, gorącym nabożeństwem ku Najświętszej Maryi pałający,
Święty Kazimierzu, nieprzyjacielu bezbożnych,
Święty Kazimierzu, ziemskiej ojczyzny twojej pobożny miłośniku i obrońco,
Święty Kazimierzu, do ojczyzny niebieskiej przewodniku cudowny,
Święty Kazimierzu, lilio niewinności przed tronem Boga wiernie kwitnąca,
Święty Kazimierzu, ojcze ubogich,
Święty Kazimierzu, młodzieńcze niepokalany,
Święty Kazimierzu, aniele wcielony,
Święty Kazimierzu, chwało, wzorze i pociecho,
Abyśmy do wiary i pobożności ojców naszych wrócili,
Aby miłość Boga i bliźniego w naszych sercach rosła,
Abyśmy wśród utrapień i przeciwności mężnie przy wierze świętej dotrwali,
Abyśmy Kościół rzymski i najwyższą Głowę jego gorącym sercem kochali,
Abyśmy pasterzy naszych duchownych szanowali, a z nauki ich życia cnotliwego pobudkę do świętości mieli,
Abyśmy wśród nieszczęść i utrapień błogosławili wyroki Boskiej Opatrzności,
Aby młodzież nasza za przykładem i przyczyną św. Kazimierza pobożność i czystość miłowała,
Abyśmy w powodzeniu i pociechach wdzięczni i pokorni Bogu byli,
Abyśmy krzyż codziennych przykrości naszych z miłością i odwagą nosili,
Abyśmy nieprzyjaciół naszych szczerze miłowali,
Abyśmy w dobrem postępując królestwo Boże pośród nas widzieć i sprawować mogli,
Abyśmy, co Bóg każe, z miłością czynili,
Abyśmy, co Bóg zsyła i dopuszcza, z miłością cierpieli,
Abyśmy św. Kazimierza w niebie oglądali i z Nim razem Boga na wieki chwalili,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – zmiłuj się nad nami.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Kyrie, elejson, Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
P. Módl się za nami święty Kazimierzu.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Panie Jezu Chryste, któryś świętego Kazimierza darami swej łaski ubogacał, pośród zepsucia i dostatków niezmierzonych od grzechu zachował i wśród majestatu królewskiego ubóstwem ducha obdarzył, daj nam, prosimy, abyśmy w miłości Twojej i w wierze utwierdzeni, niewinność jego anielską naśladowali, Matkę Twoją jak On pobożnie wychwalali i, gardząc ziemskich dóbr próżnością, do niebieskich nieustannie wzdychali. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym, Bóg jeden na wieki.
Amen.