r o k   z e   ś r o d ą

Po raz 52 pojawia się środowy wpis na Figowcu, co oznacza, że to już rok Skoro Środa… Nie wiem czy to wypada, ale przygotowałam krótką przemowę.

Jak to się w ogóle stało, że Administratorzy Figowca.net postanowili mi zaufać i dać możliwość blogowania. Niech kulisy pozostaną tajemnicą, oczywiście słodką.

Ten rok minął naprawdę szybko.

Przede wszystkim chciałam podziękować.

Dobremu Bogu za całą platformę Figowca, za natchnienie i jego brak, do dzielenia się refleksją.

Administratorom, informatykom i całemu wspaniałemu technicznemu gronu, które czuwa nad tym, aby co środę na waszych ekranach pojawił się mój felieton.

Dziękuję też wszystkim, którzy mnie wspierają dobrym słowem i modlitwą, aby to małe dzieło wam służyło.

Ale całe to blogowanie nie miałoby sensu, gdyby nie Wy. Kochani czytelnicy dziękuję, że chcecie co tydzień zajrzeć na Figowca, nie tylko dla ogłoszeń parafialnych. Mam nadzieję, że tam po drugiej stronie ekranu czasem was prowokuje do zamyślenia nad życiem tym i przyszłym, że czasem się uśmiechniecie i może wzruszycie.

Trochę myślałam nad tym, przejrzałam stare wpisy i pomyślałam, że niektóre napisałabym od nowa a inne nawet są spoko. Nie wiem też, czy nie warto się zastanowić nad tematyką tekstów. Więc (nie zaczyna się zdania od więc!). Mam kilka propozycji. No dobra jedną. Proszę was o komentarz. Nie dla zwiększenia klikalności czy coś w tym stylu. Napiszcie proszę czy macie konkretne spostrzeżenia i pomysły na tematy. Czy chcecie aby Skoro Środa pozostała kolorowym komentarzem do aktualności, a czasem po prostu jakąś myślą mniej lub bardziej pobożną? Będzie mi bardzo miło jeśli podzielicie się swoim zdaniem. UWAGA! Wśród wszystkich komentarzy lub maili wylosuję nagrody! Oczywiście będzie to książka, dobra książka z moją dedykacją (to chyba jeszcze nie próżność?).

A teraz zostawcie już ten komputer lub telefon. Herbata z imbirem sama się nie zrobi!

Koniecznie też dziś zajrzyjcie do Dzienniczka św. Faustyny i do jej życiorysu.

http://www.faustyna.eu/faustyna_pl.htm

Od redakcji:

Emilko, dziękujemy Ci za ten rok. Za to, że dzielisz się z nami swoimi spostrzeżeniami i myślami. Za to że dajesz nam do myślenia, wzruszasz, rozśmieszasz.

Prosimy: nie ustawaj!!! I dalej nam pisz.