z a p a c h n i a ł o     d z i ś…

…ziołami rozlicznymi. W bukietach pomieszało się piękno z praktyką. Zanieśli ludzie ziele do poświęcenia, aby już nigdy nie zabrakło lekarstwa, zanieśli zboże, aby nigdy nie zabrakło chleba, zanieśli kwiaty aby dojrzewać jak one, pięknie, na chwałę bożą. Majeranek pokłócił się z miętą o miejsce w szeregu. Ciche żyto pokornie skłoniło kłosy i szepnęło do chabrów aby się przysunęły do lawendy bo razem wyglądają jeszcze piękniej. Wiatr trochę pokruszył bieluśkie rumianki, ale to nic. Wszystko szeleści i szepcze jedno imię. Imię Najdoskonalszej z nas. Tej, która najdoskonalej chwaliła Boga. Najdoskonalej żyła. Córki świata ziemskiego, Matki Boga. Naszej Matki.