Nr 18/05/2022

Modlitwa Fatimska

Pani Aniołów,
Potężna Niebios Królowo,
Matko Boża i Matko nasza Fatimska;
Tobie Bóg powierzył posłannictwo i władzę,
abyś starła głowę szatana,
i osłaniała swoje ziemskie dzieci
przed jego złowrogim wpływem.
Ciebie Syn Twój a Pan Nasz Jezus Chrystus
dał nam jako Przedziwną Pomoc i Obronę,
Ty zaś, Pełna Ducha Świętego, uzdrawiasz nas
lekarstwem pokuty i orężem modlitwy różańcowej
umacniasz do walki z mocami ciemności.
Prosimy Cię pokornie, rozkaż hufcom anielskim,
aby ścigały złe duchy, stłumiły ich zuchwałość,
a zwalczając je wszędzie, strąciły na dno piekła.
Święci Archaniołowie i Aniołowie,
brońcie nas i strzeżcie nas. Amen
O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy,
zachowaj nas od ognia piekielnego,
zaprowadź wszystkie dusze do nieba
i dopomóż szczególnie tym,
którzy najbardziej potrzebują Twojego Miłosierdzia.
Najświętsze Serce Jezusa – zmiłuj się nad nami!
Niepokalane Serce Maryi – bądź naszym ratunkiem!

Biskup krakowski gorliwy duszpasterz

8 maja Kościół obchodzi uroczystość św. Stanisława Biskupa i Męczennika, głównego patrona Polski. Stanisław jako biskup krakowski dał się poznać jako gorliwy duszpasterz. Został zamordowany podczas sprawowania Mszy świętej w kościele św. Michała na Skałce. Morderstwo zlecił król Bolesław Śmiały, który krótko po tym wydarzeniu został obalony, a w Polsce umocniła się niezależność Kościoła od władz państwa.
Św. Stanisław urodził się około 1030 roku w Szczepanowie, wsi nieopodal Bochni. Uczył się w gnieźnieńskiej szkole katedralnej, następnie w Paryżu bądź w Belgii. W Małopolsce słynął z umiejętności kaznodziejskich i poświęcenia misyjnego. Pracował również w kancelarii ówczesnego biskupa krakowskiego Lamberta, który wyznaczył go na swojego następcę. W 1072 roku za zgodą księcia Bolesława Śmiałego otrzymał konsekrację na biskupa krakowskiego.
Dzięki objęciu sakry biskupiej sprowadził do naszego kraju rzymskich legatów, przyczynił się do odnowienia metropolii gnieźnieńskiej, po jej zniszczeniu podczas najazdu czeskiego co wpłynęło na ustanie pretensji metropolii magdeburskiej do zwierzchnictwa nad polskimi diecezjami. Kiedy w 1076 roku w katedrze gnieźnieńskiej koronował Bolesława Śmiałego nasze młode państwo wzmocniło swoją suwerenność w Europie. Wspierał także powstanie i umacnianie klasztorów benedyktyńskich, które były szalenie istotne w jego misji szerzenia wiary chrześcijańskiej w ówczesnej Polsce.
Niestety, do dziś historycy do końca nie wyjaśnili konfliktu, który wybuchł między bp. Stanisławem a królem Bolesławem. Gall Anonim twierdził, że chodziło o zdradę króla, zaś Wincenty Kadłubek przekazywał, że bunt przeciwko królowi wystąpił z przyczyn moralnych – w obronie prześladowanych przez niego poddanych i rycerstwa.
Święty Stanisław wpierw upomniał króla i zawezwał do zaprzestania owych prześladowań, niestety to nie poskutkowało i końcowo zagroził on monarsze ekskomuniką, która rozwścieczyła Bolesława, gdyż obawiał się on, że poddani wypowiedzą mu posłuszeństwo, tak jak stało się to w 1076 roku w Niemczech gdy na niemieckiego cesarza Henryka IV została nałożona ekskomunika przez papieża Grzegorza VII.
10 lat po śmierci świętego przeniesiono jego zwłoki na Wawel, wtedy rozpoczął się jego kult wśród wiernych. 8 września 1253 roku papież Innocenty IV dokonał uroczystej kanonizacji bp. Stanisława w bazylice św. Franciszka w Asyżu. Kult św. Stanisława odegrał ogromną rolę w zjednoczeniu rozbitego na dzielnice państwa polskiego. W 1595 r. papież Klemens VIII rozszerzył liturgiczną uroczystość św. Stanisława na cały Kościół.
Większość polskich diecezji czci św. Stanisława jako głównego patrona. Papież Jan XXIII w 1963 roku ustanowił św. Stanisława – wraz ze św. Wojciechem i Najświętszą Maryją Panną Królową Polski – pierwszorzędnym patronem Polski. Relikwie św. Stanisława spoczywają w katedrze na Wawelu.

DEON.PL