„Pod płaszczem gwiazd”

Film ukazujący prawdziwą historię prześladowania Kościoła w Hiszpanii i męczeńską śmierć Dominikanów.

„Pod płaszczem gwiazd” to prawdziwa, oparta na faktach a zarazem mało znana i omijana przez media, opowieść o okrutnych prześladowaniach Kościoła katolickiego w Hiszpanii w czasie trwania wojny domowej w latach 1936-1939 r. Film ten zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Katolickich w Niepokalanowie w 2014 r., a także nagrodę Guacari de Oro na Monteria Film Festiwal w Kolumbii.

Akcja filmu rozgrywa się na początku wojny domowej w Hiszpanii, w małym miasteczku Almagro, gdzie mieścił się klasztor dominikanów. Życie w klasztorze toczyło się zgodnie odwieczną regułą do momentu, kiedy nadchodzi wiadomość o buncie przeciw opanowanemu przez lewicowe ugrupowania rządowi. W Almagro dochodzą do głosu przedstawiciele rewolucyjnych, skrajnie antyklerykalnych ugrupowań, którzy chcą stworzyć nową republikę. Ich motto to: ”Przyjdzie jeszcze pożoga na tych paniczów, mundurowych i klechów. Spalimy wszystko i z popiołów wzniesiemy nowy świat”. Fanatyczni zwolennicy republiki wkraczają do klasztoru, gdzie w brutalny sposób poniżają dominikanów, poddają ich okrutnym cierpieniom fizycznym i psychicznym a następnie mordują 20 z nich. Rozpoczyna się prawdziwy dramat – starcie „ludzi Boga” z przemocą i brutalną siłą.

Ta grupa dominikanów to zaledwie cząstka z wielkiego orszaku męczenników hiszpańskiej wojny domowej, szalejącego terroru rewolucyjnego. Była ona jedną z najbardziej brutalnych prześladowań kościoła katolickiego w dziejach, gdzie w okresie ponad pół roku zginęło 12 biskupów, 4000 księży i ponad 2000 zakonników.

Hiszpańskie prześladowania zostały określone przez św. Jana Pawła II jako misterium iniquitatis – tajemnica zła. Tragizm tych wydarzeń zmusza nas do pytań ostatecznych: o najgłębsze źródła ludzkiego okrucieństwa, o sens cierpienia.

Przesłaniem filmu są miłość i przebaczenie na podstawie świadectwa wiary Dominikanów. Gorąco zachęcam do obejrzenia tego filmu bo uczy aby „nie oceniać ludzi, lecz przebaczać im i współczuć, bo nie wiedzą co czynią”.

E.B.