Nr 12/03/2022

… Boże, mój Ojcze, dziękuję Ci,
że nie tylko mi przebaczasz, ale leczysz
i wlewasz we mnie nowe życie,
za każdym razem,
kiedy zniszczony grzechem podchodzę do
kratek konfesjonału…

ZBIERAĆ NA NOWO, POWTÓRNIE

Rekolekcje wielkopostne – wyjątkowy okres w roku liturgicznym. To szczególny czas, który pozwala dobrze przygotować się do świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Czas odnowy naszych serc i dusz. Zdecydowanie łatwiej odnaleźć nam wtedy drogę do Boga. Często pomagają wyjść z duchowego kryzysu, wypełniają pustkę w sercu, dają możliwość oderwania się od zwykłego życia, pośpiechu, problemów. To właśnie podczas rekolekcji bardziej zagłębiamy się w mękę Chrystusa i uświadamiamy sobie prawdy, o których na co dzień, żyjąc w biegu, często zapominamy. To okres, który przygotowuje nas do najważniejszych wydarzeń. To, w jaki sposób go przeżyjemy, przekłada się na to, na ile głęboko i świadomie przeżyjemy święta Zmartwychwstania. Życie codzienne to zwykle pęd za sprawami doczesnymi; codzienność, praca, obowiązki. Wydaje się, że mamy coraz mniej miejsca dla Boga, ale i dla drugiego człowieka. Dlatego kiedy wkraczamy w okres Wielkiego Postu, tak jakby zatrzymujemy się, zwalniamy i zadajemy sobie pytania- Czego oczekuje ode mnie Pan Bóg? Czy raduje się razem ze mną czy też smuci z mojego powodu? Co mogę zmienić na lepsze? Udział w rekolekcjach wielkopostnych powinien być dla nas przede wszystkim czasem zadumy i refleksji nad własnym życiem. Zastanowienia się, w którym miejscu jesteśmy i na jakim poziomie naszego życia jest wiara i drugi człowiek. Ale to nie wszystko. W jaki sposób rozpoznawać Boże działanie we własnym życiu? Jak dobrze się modlić? Jak radzić sobie z trudnościami codziennej egzystencji? Jak świadomie przeżywać swoje chrześcijaństwo? Rekolekcje pomagają również odpowiedzieć na te pytania, uczą gdzie ich szukać.

Wróćmy może jeszcze do źródła znaczenia słowa rekolekcje. Rekolekcje (łac. recolligere – zbierać na nowo, powtórnie) – to kilkudniowy okres poświęcony odnowie duchowej, refleksji nad własnym życiem i ostatecznie – pogłębieniu relacji z Bogiem. Mają temu służyć: wyciszenie, modlitwa, kontemplacja, konferencje, rachunek sumienia, spowiedź święta. Sam termin zaczął upowszechniać się w XVI wieku, wraz z powstaniem i rosnącą popularnością Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli. Rekolekcje z natury swej tkwią w praktyce „ćwiczeń duchownych”. Jaki mają cel? Wyjaśnia to sam autor: „jak przechadzka, marsz i bieg są ćwiczeniami cielesnymi, tak podobnie ćwiczeniami duchownymi nazywa się wszelkie sposoby przygotowania i usposobienia duszy do usunięcia wszystkich uczuć nieuporządkowanych, a po ich usunięciu – do szukania i znalezienia woli Bożej w takim uporządkowaniu swego życia, żeby służyło dla dobra i zbawienia duszy”.

Niech ten czas będzie dla nas wyjątkowy. Otwórzmy drzwi Jezusowi. Nie bójmy się odsłonić przed Panem w konfesjonale, bo prawdziwa droga do zbawienia jest tylko jedna. To droga przez Chrystusa.

Dominika Woźnica