n a w i e d z e n i e
Wróćmy dziś na kilka chwil do Nazaretu. Maryja, w ciąży idzie do swojej kuzynki Elżbiety, która również spodziewa się dziecka, a która według wszelkich fizycznych praw nie mogła mieć potomstwa. Ale ona przynajmniej miała męża. Maryja zaś poczęła za przyczyną Ducha Świętego. Elżbieta to zrozumiała. Bez żadnych wątpliwości wiedziała, że Maryja mogła doświadczyć tak wielkiego cudu, ponieważ sama doświadczyła ogromnego cudu w swoim życiu.
Czemu czasem sami doświadczając cudów i ogromu łask nie wierzymy, że ktoś obok, a przecież bardziej ufny, doświadczył jeszcze większej łaski? Z prostej przyczyny. Nie widzimy cudów w naszym życiu. Nie dostrzegamy wydarzeń i splotów wypadków, i drobnych jakiś epizodów. Albo to wszystko przypisujemy bliżej nieokreślonemu przypadkowi. A Bóg Wszechmogący ingeruje we wszystko. Wysyła swoje Anioły, żeby starczyło ziemniaków na obiad. Zajmuje się światłem na przejściu dla pieszych, żebyś zdążył na pociąg, albo żebyś nie zdążył, bo inaczej nie będziesz miał okazji do wysłania uśmiechu, komuś, kto bardzo tego potrzebuje. Załatwia mnóstwo spraw za ciebie. To drobne cuda.
Maryja z Elżbietą doświadczyły nieprawdopodobnych cudów. Ale jestem przekonana, że umiały dostrzec tak małe cudowne zdarzenia, jak odnalezienie zagubionej igły do cerowania. Umiały dziękować Bogu za każdy najmniejszy okruch chleba i każdą kroplę wina. One wiedziały, że Bóg uczynił im wielkie rzeczy, bo wcześniej widziały w swoim życiu małe rzeczy, które czynił im Bóg. Nie ma powodów, żeby Bóg wybierał do wielkich dzieł, kogoś, kto siedzi niepewnie w kącie i czeka na wieli cud w swoim życiu. Klient po prostu może nie zauważyć działania Boga, bo nie widzi pierwszych delikatnych kroków, jakie kieruje do niego Bóg. Tak to prawda, czasem słyszymy o jakiś wielkich błyskach i hukach, które zmieniły czyjeś życie. Zawsze jednak i w takich przypadkach Bóg wcześniej działa małe cuda, tylko później z hukiem otwiera na nie oczy.
Potrzeba nam więcej śpiewać Magnificat niż tylko czekać na cuda.
Dziś ostatnia majówka… Matko Boża, która doświadczyłaś wielkich rzeczy od Boga – módl się za nami…
Piszę dziś w pośpiechu, mijając jeszcze bardziej śpieszących się ludzi. Proszę dziś o modlitwę. Mijając ludzi, którzy bardzo potrzebują modlitwy. Przede mną krótka podróż. Cóż zrobić, żeby to nie była zwykła podróż. Żebym nie wróciła tylko z pięknymi zdjęciami i kolejnym magnesem na lodówkę. Żebym nie wróciła już taka sama. Każda podróż, a zwłaszcza ta, która ma być pielgrzymką ma mnie odmienić. Zatem proszę dziś Was o krótkie Zdrowaś Mario, bo boje się latać, bo potrzebuje odmienienia…
Łk 1, 39-56
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».
Wtedy Maryja rzekła:
«Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest Jego imię –
a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją.
On przejawia moc ramienia swego,
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.
Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.
Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na miłosierdzie swoje –
jak przyobiecał naszym ojcom –
na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki».
Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Ten wpis nie posiada jeszcze żadnych komentrzy.