N a   t e   Ś w i ę t a

 

Zamiast rodzinnych świąt.

Rodziny porozdzielane. Puste krzesła.

Zamiast uśmiechu obok. Góra prezentów i jedzenia.

Choroba i ból.

Zamiast spokoju w sercu, plastikowa magia świąt.

Napięcie i zgrzyty. Bo ludzie podzieleni.

Zamiast puszystego śniegu. Ponuro siąpi.

I tylko mały okruch opłatka cicho szepcze, że to wszystko to nic. Szeleszczą cicho suche drzewa, że On, Stwórca Świata zawsze tak samo chce przyjść. I tylko pochmurne niebo szumi, o tym, że to nie Boże Narodzenie w tym roku jest inne. To ja mam w sercu inne pustki, inne rozterki, inne troski. Bóg zawsze przychodzi tak samo. Zawsze tak samo w ciszy tajemniczej nocy. Miłość Niekochana szuka ciepłego schronienia w moim sercu. A ja, człowiek taka przekonana o swojej racji, stoję smutno przed stajenką. Szukając ciągle jakiejś prawdy, nie ośmielam się nawet podnieść oczu. Puste ręce chowam zmieszana do kieszeni. Bo przecież jak dam krok, jak wejdę, jak uklęknę, to wszystko się zmieni…

W cichości tych Świąt, w ich cieple i połysku, odnajdź pokój i dobroć. Chodź. Chwyć mnie za rękę. Zróbmy krok do przodu. Wejdźmy razem do stajenki. Uklęknijmy.

 

Spokoju w sercu, ukojenia bólu, aby każdą Twoją pustkę wypełniła tylko Miłość,

Na te Święta i na każdy następny dzień

Życzy

Wasza Środowa Emilka

Komentarze (0)

Ten wpis nie posiada jeszcze żadnych komentrzy.

Wypowiedz się na temat wpisu