O Liturgii, cz. 18

MODLITWA POWSZECHNA

W liturgii rzymskiej początkowo znane były dwa rodzaje modlitwy powszechnej:
Pierwsza forma to tzw. „orationes sollemnes”, czyli modlitwy uroczyste, zachowane do dzisiaj np. w liturgii Wielkiego Piątku. Do ok. połowy V wieku składały się one z: wezwania, chwili modlitwy w ciszy (w postawie klęczącej), modlitwy podsumowującej celebransa i odpowiedzi wiernych „Amen”.
Druga forma tej modlitwy pojawiła się pod koniec IV lub na początku V wieku. Miała ona charakter litanijny: podawano intencje, a zgromadzeni odpowiadali „Kyrie, elejson”.

Dzisiaj modlitwa powszechna jest przede wszystkim modlitwą błagalną – lud odpowiada na słowo Boże przyjęte z wiarą i zanosi do Boga prośby wykonując wynikającą z chrztu funkcję kapłańską. Powinna być stosowana we mszach św. sprawowanych z udziałem ludu. Składa się z 4 grup wezwań następujących po sobie w następującej kolejności:

1. w potrzebach Kościoła, np. za papieża, kapłanów, o powołania, o zjednoczenie Kościoła itd.;

2. za rządzących państwami i o zbawienie całego świata, np. za rządzących, instytucje, dzieci, o rozwój duchowy itd.;

3. za tych, którzy znajdują się w trudnościach życiowych, np. za cierpiących, chorych, zmarłych itd.;

4. za wspólnotę miejscową, np. za zgromadzonych na mszy świętej, solenizantów, rekolekcje itd.

Wezwania modlitwy wiernych powinny być nieliczne (4-6) i zwięzłe – ułożone w duchu mądrej wolności (poprawne teologicznie, napisane pięknym językiem, dostosowane do potrzeb, duchowego przygotowania i poziomu intelektualnego uczestników) i ciągle aktualizowane – wyrażające błagania (a nie dziękczynienie czy uwielbienie) – nie może być w nich pouczeń, wyjaśnień czy komentarzy, lecz intencja modlitewna przedstawiona Bogu – muszą być wcześniej przygotowane i sprawdzone, także w Mszach dla grup specjalnych – jeśli w celebracji uczestniczą grupy wiernych z różnych narodów – można stosować wezwania w różnych językach Po każdym wezwaniu wypowiadający intencje dodaje: Ciebie prosimy, wierni odpowiadają wtedy: Wysłuchaj nas Panie. Można też stosować inne aklamacje dostosowane do aktualnej okazji lub sytuacji.

C.D.N.

A.Z.