O Liturgii, cz. 17

CREDO

„Credo in unum Deum…” (Wierzę w jednego Boga…) – to wyznanie wiary składane jest przez wiernych podczas Eucharystii po homilii. Dzisiaj ma to miejsce we wszystkie niedziele roku liturgicznego, podczas uroczystości i przy specjalnych okazjach. Odmawia się, poza nielicznymi wyjątkami (na Mszach z dziećmi dopuszczalna jest odpowiednia pieśń, a na Mszach z udzielaniem chrztu – najstarszy Skład Apostolski) Credo z soborów nicejsko-konstantynopolitańskiego uzupełnione na Soborze Chalcedońskim.

Przez pierwsze sześć wieków „Credo” nie było odmawiane podczas Mszy (stosowano go natomiast podczas udzielania chrztu). Wynikało to z faktu, że sama Modlitwa eucharystyczna była traktowana jako wyznanie wiary – dlatego „Credo” wydawało się być zbędnym powtórzeniem.

Kościół rzymskokatolicki wprowadzając „Credo”, wyznaczył mu miejsce po przepowiadaniu słowa Bożego jako odpowiedź i wyznanie wiary całej wspólnoty na mowę Boga do swego ludu.

W samym tekście „Credo” widoczna jest bardzo rozwinięta i uwypuklona chrystologia. Przekonanie o działaniu Chrystusa zmierzającym do zbawienia ludzi podkreślano przez przyklękanie podczas odmawiania słów: „przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”. Dzisiaj na tych samych słowach wierni powinni wykonać delikatny ukłon.

C.D.N.

A.Z.