O Liturgii, cz. 10

II. FORMA DIALOGOWANA

Oparta na wersetach biblijnych z Księgi Joela oraz z psalmu 85. Brzmi ona następująco:

K: Zmiłuj się nad nami, Panie
W: Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie
K: Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
W: I daj nam swoje zbawienie.

III. KYRIE ELEJSON

Historycznie taka forma Kyrie ma swoje źródło w tropowaniu tej aklamacji począwszy od IX aż do XVI wieku. Tropowanie oznacza dodawanie wstawek melodycznych wraz z nowym tekstem do melodii chorałowej.

Ponieważ nie miało ono początkowo charakteru błagalnego (o czym później) lecz uwielbiający – dlatego też w tej formie aktu pokuty uwielbienie wysuwa się na pierwszy plan. Poza tym, w przeciwieństwie do innych, forma ta skierowana jest do Chrystusa, a nie do Boga Ojca. Liczba wielu wezwań litanijnych obecnie została ograniczona do trzech:

K: Panie, który zostałeś posłany, aby uzdrowić skruszonych w sercu, zmiłuj się nad nami.
W: zmiłuj się nad nami.
K: Chryste, który przyszedłeś wzywać grzeszników, zmiłuj się nad nami.
W: Zmiłuj się nad nami.
K: Panie, który siedzisz po prawicy Ojca, aby się wstawiać za Twoim ludem, zmiłuj się nad nami
W: Zmiłuj się nad nami.

Oprócz tego Mszał polski podaje jeszcze dziesięć innych przykładów, a także zezwala na tworzenie własnych, opierających się jednak na tekstach liturgicznych danego dnia.

Akt pokuty opuszcza się jeśli celebrację poprzedza inne działanie liturgiczne, np. procesja, pierwsza część obrzędów pogrzebowych w domu lub przed kościołem itp.

C.D.N.

A.Z.