Autorytet rodzicielski? To odpowiedzialność. cz.2

Kolejną pułapką w wychowaniu dziecka jest przekupstwo. Niestety, jest to częsta praktyka wśród rodziców, szczególnie tych, którzy z różnych powodów poświęcają swoim dzieciom mało czasu. Myślą, że kupując nowe ubrania, najnowsze zabawki i spełniając wszystkie zachcianki swojej pociechy dają im dowody swojej miłości. Nie jest to pozytywne zachowanie z wielu względów. Przede wszystkim dlatego, że taka postawa wobec dziecka uczy je, że wszystko można kupić (przede wszystkim czyjeś uczucia), a także dlatego, że w dłuższej perspektywie uczy dziecko myślenia materialnego i tego, że za każdą aktywność należy mu się nagroda. A gdzie miejsce na empatię i ciepłe uczucia wobec innych? To my – rodzice jesteśmy odpowiedzialni za naukę świata emocji… Nie możemy przegapić tego ważnego momentu, żeby nie było za późno… Bo chyba nikt z nas nie chce wychować zimnego, wyrachowanego materialisty?..

Na szczęście można temu zaradzić:

– pokazuj różne postawy moralne w otaczającym świecie;

– unikaj zbyt częstego nagradzania;

– pokazuj, że nagrody nie muszą być materialne;

– nigdy nie nagradzaj za codzienne czynności.

Kolejnym negatywnym przykładem budowania autorytetu jest przemoc, zarówno ta fizyczna, słowna, psychiczna, jak i jawna lub ukryta. To prawda, że dziecko poddawane takiemu rodzajowi wychowania jest najczęściej posłuszne, stosuje się do zasad i poleceń rodzica, jednak nie ma to nic wspólnego z prawdziwym autorytetem. Dziecko w obawie, że zostanie ukarane, okazuje postawę respektu i strachu przed rodzicem. Dziecko poddawane przez długi czas takim praktykom staje się nieczułe na kary i nie czuje, że coś od niego zależy. Skoro wie, że bez względu na to, czy będzie grzeczne czy nie i tak zostanie ukarane, nie czuje potrzeby starania się. Dziecko wychowywane w ten sposób z czasem staje się obojętne i mniej wrażliwe na otoczenie, które w jego odczuciu jest dla niego zagrożeniem. Jak nie popełniać błędów wychowywania poprzez przemoc?

– nie bij dziecka i nie stosuj innych przejawów przemocy (wyzwiska, popychanie);

– szanuj prawo dziecka do własnego zdania, do jego psot i zabaw;

– karz z miłością, ukazuj konsekwencje złego postępowania;

– jeśli już karzesz, niech dziecko wie, za co;

– traktuj dziecko z godnością, szanując jego zdanie i wybory.

C.D.N.

Mama Monika